இன்று இந்தியாவையே ஆட்டிப்படைத்துக் கொண்டிருப்பது கணினி மென்பொருள்தான். “எல்லா மார்க்கங்களும் ஒரே கடவுளைத்தான் குறிக்கின்றன, எல்லா நதிகளும் ஒரே கடலில் கலப்பது போல” என்கிற cliché (இந்தக் கூற்றை எல்லோரும் ஒத்துக்கொள்வதில்லை – நீ வேண்டுமானால் என்னுடன் சேர்; அப்போதுதான் நாம் இருவர் வணங்கும் கடவுளும் ஒருவரே எனக்கொள்ளலாம் – என்பது சிலர் வாதம்!) போல எந்தப் படிப்பு படித்தாலும் ஒரு மென்பொருள் நிறுவனத்திலோ அல்லது மென்பொருளைக் கையாண்டு வேறுபல சேவைகள் செய்யும் நிறுவனத்திலோ வேலைக்கு சேருவதுதான் எல்லோருடைய குறிக்கோளும். அப்பத்தான் நாலு காசு பார்க்க முடியும், திருமண மார்க்கெட்டிலும் மதிப்பிருக்கும். இதுதான் இன்றைய நிலை. பெரிய நிறுவனங்கள், ஒருசில பெயர் பெற்ற கல்லூரிகளுக்கே சென்று மெகானிகலோ, எலெக்ட்ரிகலோ, பாறாங்கல்லோ (அல்லது டி.வியில் வரும் “இந்த நிகய்ச்சியை அலிப்பவர்கல்”லோ!) யாராயிருந்தாலும் வலைபோட்டு வாரி எடுத்து (troll) சேர்த்துக்கொள்கிறார்கள்.

இந்தத்துறையில் பெருமளவில் வேலை பார்ப்பவர்கள் (மருத்துவர்களுக்கு ஸ்டெதெஸ்கோப் போல இவர்களுக்கு அடையாள அட்டைகள் – இரண்டுமே கழுத்தில்தான் தொங்கும்!) கூட்டம் நிறைந்திருப்பது பெங்களூரில்தான். அமெரிக்காவிலிருந்து outsourcing செய்யவேண்டும் என்று நினைத்தவுடன் அவர்கள் மனதில் முதலில் தோன்றும் இலக்கு பெங்களூரே. இந்தியாவின் பல மானிலங்களிலிருந்தும் இங்கு வந்து e-குப்பை கொட்டுகிறார்கள்! மேலும் அமேரிக்காவில் நித்திய கண்டமாக எப்போது pink slip கொடுப்பார்கள் என்ற பயத்தில் தூக்கத்தை இழப்பதைவிட அங்கிருந்து ஓடும் வேலைகளை இங்கு வந்து பிடித்துவிடலாம் என்று நாடு திரும்பும் techies கள் வீடு தேடுவதும் பெங்களூரில்தான்! இதனால் ஏற்பட்ட விளைவுகள் சில:-

• குடக்கூலி கன்னாபின்னாவென்று ஏறிற்று
• மனை விலைகள் வானளாவி நிற்கின்றன
• சாலைகளில் வாகனங்கள் ரொம்பிப்போய் ஒரே முட்டல்-மோதல், தள்ளுமுள்ளுதான்!
• நீர், மின்சாரம் போன்ற அடிப்படை infrastructure பிரச்னைகள்
• வேலைத் தாவல்கள் (நிறுவனங்களின் நோக்கில் high attrition rate)
• திறமையானவர்களைத் தக்க வைத்துக்கொள்ள சம்பளத்தை அதிகப்படுத்த வேண்டிய கட்டாயம்

இந்த நிலைமையிலிருந்து மீள விப்ரோ, டிசிஎஸ் போன்ற நிறுவனங்கள் இனி தங்கள் தொழில் பெருக்கத்தை பெங்களூருக்கு வெளியே, இந்தூர், நேக்பூர், பெல்காம், மைசூர், பூனே மற்றும் எங்கெங்கே பொறியியல் மற்றும் எம்ஸிஏ போன்ற துறைகள் கற்பிக்கும் கல்வி நிறுவனங்கள் அதிகமாக உள்ளதோ அங்கே கொண்டு செல்ல முடிவு செய்திருக்கிறார்கள். இதனால் அவர்களுக்கு நிறைய மிச்சம். உள்ளூரிலேயே நல்ல வேலை கிடைப்பதால் அடிக்கடி சம்பளம் “போட்டுக்கொடுங்கள்” என்று பிரஷர் கொடுக்க மாட்டார்கள். ஏனென்றால் இடமாற்றம் செய்து அங்கு வாடகை, ஹோட்டல் சாப்பாடு போன்ற சிலவு இல்லாமல் சம்பளத்தை “விள்ளாமல் விரியாமல்” அப்படியே – பொறுங்கள், அம்மா கையில கொடுத்துப்போடும் “சின்னக்கண்ணு”க்கள் எவ்வளவுபேர் இந்தக் காலத்தில்! (வேறு வகையில் சிலவாகும் அவ்வளவுதான்). கூடுவிட்டுக் கூடுபாய்தலும் அதிகம் இருக்காது! அவர்களை தங்களுக்கு வேண்டியபடி பயிற்சியளித்து வேலைவாங்கலாம். அடிப்படை infrastructure இருந்தால் போதும். இந்த ரீதியில் போனால் வேலைவாய்ப்பு பரவலாகும். இதுவும் நல்லதுதான்.

***************************************************************************

இந்த மென்பொருள் துறையின் வளர்ச்சியால் ஏற்படும் பக்க விளைவுகள் என்னென்ன, அத்தகைய நிறுவனங்களில் கையாளப்படும் நிர்வாக நுணுக்கங்கள் எவ்வாறு மாறுபடுகின்றன, knowledge workers – என்ற வகையைச் சார்ந்த மென்பொறியியலாளர்களைக் கையாளுவதில் ஏற்படும் சிக்கல்கள், சாப்ட்வேர் கம்பெனிகள் தங்கள் லாபத்தைப் பெருக்க கையாளும் உத்திகள் என்ன, அவை முற்றிலும் நியாயமானவைதானா?
– அடுத்த பகுதியில் அலசுவோம்!

• Share on Facebook.
• Share on Twitter.
• Pin It!